Meestal is daarbij aan het bewind een minimaal te bereiken leeftijd gebonden, waarbij u één of meerdere bewindvoerders benoemt. Vervolgens beschrijft u onder welke voorwaarden door de bewindvoerder(s) over ‘het geld’ mag worden beschikt ten behoeve van de erfgenaam/beschonkene.
Maar, sommige bewinden gaan wel erg ver. En dat is wel leuk leesvoer. Zoals laatstelijk waarbij ik las dat een schenking was gebonden aan een aantal voorwaarden. Het bewind werd ingesteld tot het 35e levensjaar, maar dat kon levenslang worden indien de kinderen:
Laten wij het erop houden dat het was beschreven vanuit de wens om de kinderen op het rechte pad te houden of te behoeden voor bepaalde omstandigheden die zich in het leven kunnen voordoen.
Ik vroeg mij op het moment dat ik dit las af hoe de schenkers aan de keukentafel of in de luie stoel tot deze gedachten zijn gekomen. Onder het genot van het ontbijt, de koffie of met een wijntje erbij? Al filosoferend en zeggend ‘ja schat zet dat er ook even bij, want dat wil ik ook niet’? Het zal een kostelijk moment zijn geweest.
En wie weet wat ze nog meer hadden bedacht, maar niet definitief hebben opgeschreven. Ik had het graag gehoord.
