Dat dacht een echtpaar die al sinds 1991 het met hoge regelmaat met de Belastingdienst aan de stok had. Telkens was iets kennelijk niet goed aan de verwerking van gegevens en aangiften bij de fiscus. Dat leidde steevast tot soms onduidelijke, langdurige en/of onbegrijpelijke discussies met de dames en heren van ‘schraap het maar binnen’.
Uiteindelijk kwam na een lange weg het einde in zicht, maar het echtpaar wilde niet eindigen zonder het knallen der kurken van de beste Champagne. Om daar voor te zorgen dienden zij een claim in ter hoogte van 542.000 €!!!! Zij vonden dat wel op hun plaats omdat de Belastingdienst in de afgelopen 30 jaar(!) zo lang, traag en niet duidelijk met het echtpaar had gecommuniceerd. Zij zagen het jacht in St. Tropez al liggen en verheugden zich op de boottochten over La Mediterranée.
Hun hoop was uiteindelijk op het Gerechtshof gevestigd. En toen en toen………
Tot hun verbazing stipte de rechter heel veel omstandigheden aan die onbegrijpelijkerwijs aan het echtpaar waren toe te schrijven en vervolgens begon de rechter ook nog te praten over de wettelijke vergoeding die op hun problematiek van toepassing is. En dat is 500 € per onderwerp én het echtpaar moet dat bedrag ook nog delen én vaak wordt dit bedrag ook nog gematigd.
Na enig wikken en wegen kwam de rechter tot het verbazingwekkende oordeel om aan het echtpaar een bedrag toe te kennen van 20.000 €, wat zij ook nog eens eerlijk moesten delen. Maar dat drong niet meer tot het echtpaar door, want in gedachten was de Champagne verandert in Ranja en het zeilschip zonk vóór de ‘maiden voyage’ al in La Mediterranée.
Geplaatst 19-8-2019
